Autor: 
Treść rysunku stanowi często odbicie dziecięcych pragnień, emocji i lęków. Stanowi często pogląd na przebieg rozwoju dziecka, uwzględniając poszczególne etapy, rytmy psychiczne jak i biologiczne. Już pierwsze rysunku mogą być narzędziem, które pozwala na komunikacje małego dziecka ze światem dorosłych.
Rysowanie to sposób na rozładowanie napięcia, stresu, a u dzieci możliwość opowiedzenia o trudnościach z jakimi się zmaga.
Miejsce na kartce, w którym dziecko zwykle rozpoczyna rysowanie dostarcza cennych wskazówek na temat jego przystosowania się do rzeczywistości, stąd tak ważne jest zwracanie uwagi na to, gdzie maluch umiejscawia narzędzie pisarskie, nim zacznie nimi poruszać.
Z reguły dzieci zaczynają rysować w centralnej części kartki, wyrażając w ten sposób naturalny egocentryzm. Tym samym dziecko manifestuje dobre samopoczucie, radość i szczęście wynikające z bycia centrum uwagi otaczających go dorosłych, a to dla nich najprzyjemniejsze z możliwych uczuć.
Umieszczenie rysunku w centralnej części kartki przez dzieci w wieku do 6-7 lat wyraża ich naturalny dziecięcy egocentryzm oraz potrzebę bycia w centrum uwagi.
Rozpoczynanie na krawędzi kartki może wskazywać na zahamowania lub poczucie wyobcowania, których dziecko doświadcza w kontakcie z otoczeniem. O tak jakby powstrzymywało się od poznawania miejsca, które na nie czeka, nie pozwalało sobie na wyrażenie swoich uczuć.
Często można zauważyć, że dziecko nie wykorzystuje całej powierzchni kartki. Jego rysunki przybierają część spiralną i koncentrują się w dalszych lub bliższych mu obszarach, pozostając jednak w obrębie ograniczonej przestrzeni. Świadczy to że nie chce ono w danej chwili rysować niczego konkretnego, tylko wyrazić to co czuje.
Dziecko, które zamalowuje całą dostępna przestrzeń swobodnymi, obszernymi kolistymi ruchami, często wychodząc poza obszar kartki ujawnia swoją ekspansywną naturę i pokazuje, że dobrze się odnajduje także poza kręgiem rodzinnym. Dziecko odczuwa silną potrzebę ruchu, spożytkowania energii w zabawie oraz poznawania. Jego radosny charakter, pogodne usposobienie, szlachetność i towarzyskość zjednują mu sympatię. Nieustannie jednak potrzebuje ono akceptacji, a zyskuje ją przytulaniem i śmiechem. Dziecko z takim temperamentem nie musi przebywać wyłącznie z rodzicami, ma bowiem wrodzoną potrzebę przebywania z rówieśnikami.
Malowanie ruchami bardzo zwartymi z użyciem ostrych, kanciastych linii wskazuje na introwertyzm dziecka i potrzebę przebywania w ograniczonej przestrzeni, która oznacza dla niego schronienie i poczucie bezpieczeństwa. Dziecko takie nie musi zażywać zbyt dużo energii. Ma bardzo szerokie zainteresowania i może wybierać zabawy, które idealnie odpowiadają jego potrzebom i możliwościom. Nie pragnie „mieć”, nie lubi zamieszania, dlatego „ostrożnie wchodzi do gry".
Dziecko, które stale umieszcza swoje rysunki w górnej części kartki, jest marzycielem z bogatą wyobraźnią, często odpływającym w świat fantazji. Uwielbia wymyślać niesamowite historie, które nieraz trudno odróżnić od rzeczywistości. Wykorzystanie przede wszystkim dolnej części kartki świadczy, że dziecko potrzebuje stabilności, spokoju i kojącego otoczenia rodziny, domu lub przedszkola. Mama swoją łagodną i czułą obecnością powinna dawać mu przestrzeń do uspokojenia. Powinna także pozwalać mu chodzić spać z ulubioną maskotką.
Ewa Żurman